81
Yaşama eşlik eden ölüm
80
AYIN FOTOĞRAFI
Y
eşillikler içerisinde bir ev.
Trabzon’un yamacında. Trabzon-
luların yadırgamadığı bir man-
zara belki. Ama bu görüntüyü hemen
kaydetmek istiyoruz. Önce minibüsü
durduruyoruz. Şoförün şaşırmasına
aldırmadan Gül’e, hemen “deklanşöre
bas” diyorum. Çünkü görüntü bizim için
çok çarpıcı.
Evin bahçesinde bir mezar. Babası-
nın, annesinin veya başka bir yakını-
nın…Başka bölgelerde, ölen kişi bir an
önce mezarlığa defnedilmek istenir.
Ölümün soğukluğu ve ölüm gerçeği,
evden, yaşam alanından uzaklaşır.
Bayramlarda, ölüm yıldönümlerinde
mezarlığa ziyarete gidilir. Ölüm hatırla-
nır ama daha sonra mezarlık terk edilir.
Ölümden uzaklaşmak isteriz.
Ölen yakınınızla bu kadar yakın
olmak, ölümü sürekli hatırlamak,
yaşamla ölümü bu kadar yakınlaştır-
mak Karadeniz’e özgü bir manzara.Bu
manzara, bir tercih ve inancın ürünü
olmaktan çok, coğrafyanın dayatması
gibi duruyor. Dik arazi ve dağınık yapı-
laşma başka yerlerdeki gibi, bir ortak
alan olarak mezarlığa olanak tanımıyor.
Onun için Karadeniz’in bazı yaylaların-
da, köylerinde ölümle yaşam bu kadar
yakın olabiliyor.
Bu fotoğraf sizde nasıl bir etki yaptı
bilmiyorum. Bu görüntü karşısında
biz Karadeniz’in mizahını ve neşesini
değil, hüznünü ve hüzünlü türkülerini
hatırladık.
Y
il i l i i i
i .
’
ı
.
-
l l ı
ı
ı ı i
-
z l i.
i i
.
i i
.
ı
ı
l ı
l’ ,
l
i
.
i i i i
ı ı.
i
i
i
.
ı-
ı ,
i i
i
ı ı-
ı
l l
, l i i i
lı
il
i
i .
l
l
l
i,
,
l ı
l ı .
l
, l ıl
lı i
i ili . l
ı l -
ı
lı
ili .
l
l
i
i .
l
ı ı ı l
ı
l
, l
li
ı l
,
l l
ı l ı -
i ’
i
.
, i
i i
ı
l
,
ı
ı
i i
. i
i
ı ı
ı-
l
l
i i i, i
l l
lı l
ı ı
.
i i
i ’i
ı
l l ı -
,
l i
l l
ı l ili
.
i
ıl i
i
ı
il i
.
ı ı
i
i ’i i
ı ı
i i
il,
l
l i i
ı l ı .
