Engin ÖNEN
Ali İhsan MİMTAŞ
85
YAZ 2010
84
Öyle bir şehirleşme yaşıyoruz ki, onu, kimimiz“plansız”kimimiz“çarpık”
olarak tanımlıyoruz. Betonlaşma en çok şikayet ettiğimiz olgulardan biri. Sa-
hillere ve yaylalara atmak istiyoruz kendimizi. Ağaçları seyretmek, kuş seslerini
dinlemek çok iyi geliyor. Bunlar şehirde hasretini çektiğimiz şeylere dönüştü.
Balkonda ve salonda birkaç çiçek, belki kafeste muhabbet kuşları var. Bunlar bir
nebze bu hasretimize çare olsun istiyoruz.
Papağanları kafeste görmeye alışmış olduğumuz için, rektörlük bahçe-
sindeki manzarayı görünce şaşırıyoruz önce. Bu güzel kuşların burada ne işi
var? Üstelik kafeste değil ağaçların tepelerinde dolaşıyorlar. Bazıları bahçedeki
o büyük ağaçların meyvelerini bazıları da yaşlı palmiye ağaçlarının gövdele-
rinde açmış oldukları deliklerdeki böcekleri yemekle meşgul. Mutlu oldukları
çıkardıkları seslerden belli.
Sayıları 8-10 civarında olan, düzenli olarak her sabah ve her akşam üstü
burada karşılaştığımız bu komşularımız adeta Rektörlüğün sembollerine
dönüşmüş durumda. Karşıdaki Giraud’lara (Jirolara) ait olduğu bilinen evin
bahçesi ile Rektörlük bahçesini ortak kullandıkları anlaşılıyor.
Papağanların buraya gelmesi ile ilgili açıklama ve öyküler muhtelif. Bazıla-
rı 1990’lı yılların başında görüldüklerini ve başka yerden geldiklerini söylüyor.
Örneğin Dr. Ortaç Onmuş bu konuda şunları söylüyor:“Petrol yangınlarından
kaçan papağanların ülkemize yerleşmesi büyük bir olasılık. İkinci bir olasılık ise
kaçak olarak hayvan ticareti yapan insanların yakalanmamak için yakalamış
oldukları çok sayıda papağanı serbest bırakması... Bu ihtimallerden hangisinin
doğru olduğunu bilmiyoruz. Ama doğru olan bir gerçek var yeşil papağanlar
İzmir’e alıştılar. Özellikle Bornova bölgesinde ve Buca’da Hasan Ağa Bahçesi
civarında da varlar. Burada üreyebiliyorlar burada yavru da çıkarabiliyorlar.
Göçmen kuş olmadıkları için de bu bölgelerde kaldılar bu da bizim için güzel bir
şey”diyor.
Kurul İşleri Şube Müdürü Birol Akşit’e soruyoruz. O, otuz yılı aşkındır
papağanları burada gördüğünü söylüyor. Bir ara biri yaralanmış ve uçamaz
haldeymiş. Bir süre Yapı İşleri Dairesinde çalışanlar tedavi edip, besleyip tekrar
bırakmışlar.
Bu papağanlar bahçemizdeler, komşumuz durumundalar; belki de bize
renkleriyle, sesleriyle yaşamın ve birlikte yaşamanın ne kadar güzel bir şey
olduğunu anlatmaya çalışıyorlar.
AYIN FOTOĞRAFI
Rektörlüğün papağanları
