9
KIŞ 2015
ile uyansak, önümüzden koyun
sürüleri geçse. Bir de domatesimizi,
biberimizi bahçeden ellerimizle
toplasak…
Bir süre önce kentten köye
göçten söz etsek, bu haber de-
ğeri olacak ilginç bir olaydı. Oysa
bugün, araştırma yapmaya değer
derecede köye yönelik göçler
yaşanmakta. Ancak bu çok yaygın
ve istikrarlı bir süreç değil. Yani in-
sanlar kitleler halinde kentlerden
köylere akmıyor. Ama köy nüfusu
eski hızıyla azalmadığı gibi bazı köyle-
rin nüfuslarında artış bile yaşanıyor.
Şimdilik sahil köyleri ve şehre ya-
kın olanlar daha revaçta. Çünkü ne de
olsa çağımız insanı bazı sosyologların
ifade ettiği gibi “kalabalıklara müp-
tela”. Her ne kadar dingin ve sakin bir
yaşamı özlesek de metropollerden
tamamen kopamıyoruz.
Köy kökenli emeklilerin bir
bölümü çoluk çocuk sorumluluğu
da kalkınca köyünün yolunu tuta-
biliyor. Serbest çalışanların bir kısmı
da şehre günlük geliş gidiş mesafe-
sindeki köylerde mesken arayışında.
Bir de sahillerdeki inşaat sektörünün
güneydoğulu ve doğulu çalışanları,
bazı köylerde mahalleler oluşturmaya
başladılar bile.
Bunlar köylere yönelenlerle ilgili
eğilimler. Tabii bir de işin köy cephesi
var. Hâlen köyde yaşayan çiftçiler ne
durumda? Bizim dışarıdan imrendi-
ğimiz köy hayatı onlar için neyi ifade
ediyor? Aile tarımı, piyasa ve şehirle
ilişkilerinde son durum nedir? Bütün
bunlar önemli sorular.
Köylerin diğer bir önemi de kültü-
rel mirasın sürdürüldüğü yerler olması
ile alakalıdır. Çünkü kentler, popü-
ler kültür ve tüketim toplumunun
değerleri ile maddi olmayan kültürel
