46
47
YAZ 2013
de aralarında yer aldığım Ege
Üniversitesi Mağara Araştırma
Kulübü’nün üyeleri olarak araş-
tırıp haritalandırırken yaşadık-
larımızı şöyle kaleme almıştık:
“Mağarayı görür görmez
adeta büyülenmiştik. İlk ekip
girişi mağaranın çıkış ağzından
yaptı. İlk girişte ıslanmamaya
çalışmamızın anlamsız oldu-
ğunu ilerledikçe anlamaya
başladık. Sonbahar sonuna
gelindiğinden su seviyesinin
düşük olmasına rağmen tavan-
dan damlayan sular sağanak
yağmuru andırıyordu. Bu yüz-
den karpit lambalarımızı tekrar
tekrar yakmak zorunda kalıyor-
duk. Mağaranın çıkış ağzındaki
baca 8 metre kadar devam
ediyordu. İlk giriş kısmından
sonra bir salon vardı. Burada
duvardan fışkıran sıcak su et-
rafına farklı bir renk vermişti ve
aykırı oluşumlarla yarışırcasına
fışkırmaya devam ediyordu.
İlerledikçe derinliği diz boyunu
aşan gölcüklerle karşılaştık.
Mağaranın sonunda 5 met-
relik bir gölcükle karşılaştık.
Derinliği nedeniyle geçmek
mümkün değildi. Yukarı bakın-
ca 12 metrelik bacayı gördük,
dışarı çıkıp suyun girdiği ağıza
gittik. Buradan sistem kurarak
mağaraya yukarından girdik
ve gölcüğün diğer tarafına
geçmiş olduk. Burada da
mağara duvarından sıcak sular
sızıyordu ve duvarda traverten-
leri andıran küçük havuzcuklar
oluşturmuştu. Araştırması
zorlu olmamasına rağmen şu
ana kadar girmiş olduğumuz
en sulu mağara idi”.
Mağaradan çıkıp yolumu-
za dere yatağından devam
ettikten yaklaşık 10 dakika
sonra ilkinden daha alçak olan
Sarıkız Şelalesi bizleri karşılıyor.
Önünde yüzmek için adeta
doğal bir havuz oluşturan bu
şelalenin üstüne geçtikten
sonra dere yatağı uzunca bir
süre devam ediyor ancak gü-
neş Midilli Adası üzerinde kızıl
rengini almış batmak üzere.
Daha ileride bizi nasıl güzel-
liklerin beklediğinin merakıyla
geriye dönüyoruz. Dönüş yo-
lunda yorgunluktan gözlerimiz
kapanmak üzereyken en kısa
zamanda derenin devamını
görmek için sözleşiyoruz.
